علاقه به چوب، امتیاز با شمشیر

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، محمدعلی مثل بیشتر بچه‌ها از ۵ سالگی به ژیمناستیک رفت. به صلاحدید مربی‌اش بهروز گلی، هم‌زمان با ژیمناستیک وارد رشته ووشو هم شد. ۸ ساله بود که همزمان دو رشته را تمرین می‌کرد. بعدها عطش او برای یادگیری ووشو بیشتر شد و آن را حرفه‌ای دنبال کرد تا سال ۲۰۱۳ پیراهن تیم ملی را بر تن کرد تا راهی مسابقات بین المللی فیلیپین شود و مدال نقره رده نونهالان مسابقات آسیایی، فلیپین را از آن خود کند.

محمدعلی مجیری که به تازگی مدال طلای رقابت‌های قهرمانی جهان را در شانگهای چین در رده سنی بزرگسالان کسب کرده به همراه مربی‌اش مصطفی گلی دعوت ایسنا را برای گپ و گفتی دوستانه پذیرفت.  

• از فلیپین تا شانگهای

بعد از مسابقات آسیایی فلیپین دو سال پشت خط تیم ملی می‌ماند تا اینکه در سال سوم باز هم برای مسابقات بلغارستان ملی‌پوش می‌شود، یک مدال طلا و یک برنز رده نوجوانان سوغات محمدعلی از این مسابقات است. بعد از موفقیت در مسابقات بلغارستان با توجه به توانمندی و آمادگی که داشت به مسابقات ۲۰۱۷ جوانان آسیا در کره جنوبی اعزام شد و باز هم دو مدال برنز به دست آورد. کسب مدالهای متعدد موجب می‌شود پای ثابت تیم ملی جوانان شود و اعتماد مربیان را به دست آورد، آمادگی او در مسابقات انتخابی تیم ملی مجیری را مسافر مسابقات جهانی برزیل می‌کند تا دو مدال نقره و دو مدال برنز این مسابقات را به نام خود کند.

درخشش مجیری در مسابقات جهانی و آسیایی و آمادگی‌اش در اردوهای ملی نامش را در لیست بازیکنان اعزامی به مسابقات جوانان آسیایی برونئی قرار می‌دهد و این باز نیز یک مدال برنز به مدال‌های قبلی خود که بیشتر هم برنز است اضافه می‌کند، مسابقات جهانی شانگهای چین، مسابقه مهمی بود که بلافاصله بعد از برونئی برگزار می‌شد و مربیان تیم ملی نیز ترجیح دادند تا مجیری در یک رده بزرگ‌تر بلیت چین برایش صادر شود. مسابقه ای که مربیان تیم ملی و حتی مربی شخصی خود محمدعلی به سختی شانس مدال می‌دادند، اما درعین ناباوری همه از مربیان گرفته تا مسئولان فدراسیون شوک بزرگ و خوشحال کننده به تیم ملی وارد می‌شود و مجیری جوان با درخشش در این مسابقات و ایستادن بر سکوی نخست مسابقات نام خود را در ووشو ایران جاودانه می‌کند.

• در اردوهای استان اصفهان خط خوردم

پشت هر موفقیتی سختی‌ها و تلاش‌های زیادی نهفته است. بعضی‌ها تسلیم مشکلات می‌شوند و بعضی‌ها بیش از پیش تلاش می‌کنند تا مشکلات تسلیم آن‌ها شوند. محمدعلی هم مشکلات زیادی را پشت سرگذاشت تا بتواند در این جایگاه قرار گیرد. مجیری در مورد مشکلاتش می‌گوید: مسابقات ووشو به گونه‌ای است که هر مدالی که در سطح جهان بگیرید، برای شرکت دوباره در مسابقات باید در مسابقات استانی، کشوری و انتخابی تیم‌ملی شرکت کنید. برای مسابقات چین در مسابقات انتخابی استان مرا انتخاب نکردند و در اردوهای استان خط خوردم به همین دلیل از طرف هرمزگان در مسابقات کشوری شرکت کردم که یک نقره و دو برنز هم در مسابقات کشوری به دست آوردم. مسابقات کشوری اردبیل انتخابی مسابقات جهانی شانگهای بود که توانستم با مدالی که گرفتم مسافر چین شوم.  

وی ادامه می‌دهد: از همان بچگی به ووشو علاقمند بودم، اما فیزیک بدنی مناسب ووشو را نداشتم، خیلی تلاش کردم تا بتوانم مشکلات را پشت سر بگذارم. حتی تاچند سال قبل هم که مسابقه می‌رفتم خیلی‌ها معتقد بودند که این رشته اصلا به درد من نمی‌خورد اما با تلاش توانستم خلاف نظر آن‌ها را ثابت کنم.

محمدعلی مجیری تمریناتش را در خمینی‌شهر دنبال می‌کند، اما از نداشتن سالن اختصاصی ووشو گله‌مند است و می‌گوید: تمرین در خمینی‌شهر خوب است و نیازی ندارم که به اصفهان بروم، البته سانس‌ برای تمرین بسیار کم است. قبلا یک سالن ۲۴ ساعته از شهرداری در اختیار ما بود و می‌توانستیم روزی دو وعده تمرین کنیم ولی الان مجبور شدیم در یک سالن خصوصی فقط یک سانس تمرین کنیم که روزی یک ساعت و نیم تا دو ساعت بیشتر نمی‌توانیم، تمرین کنیم. در حال حاضر روزی یک سانس در خمینی‌شهر تمرین می‌کنم.

• حال و هوای شانگهای و مسابقات 

این بار شرایط متفاوت بود، این اولین‌بار بود که در رده بزرگسالان رقابت می‌کرد و به سختی توانسته بود، اعتماد فدراسیون را به دست آورد. حرف‌های زیادی می‌شنید، از رقبای سرسخت گرفته تا جو و شرایط زمین مسابقات که بسیار بزرگ است. مجیری ادامه می‌دهد: در رده جوانان در شلوغ‌ترین فرم با ۱۶ نفر رقابت می‌کردیم، اما در رده بزرگسالان با ۵۲ نفر و این کار را سخت‌تر می‌کرد.

تمام شرکت کنندگان به جز چینی‌ها ماه‌ها در کشور چین و روی فرش تالو تمرین کرده بودند، اما بازیکنان ما روی تاتمی تمرین کرده بودند. اصفهان تنها یک فرش تالو دارد که برای تمرین هم وضع مناسبی ندارد. همیشه کشورهای آسیای شرقی قهرمانان ووشو جهان بوده‌اند و مجیری چشم بادامی‌ها را مهمترین رقبایش در ووشو می‌داند.

• سه بردار...

در سال‌های اخیر تالو خمینی‌شهر در سطح کشور خوش درخشیده است، علت این موضوع را مصطفی گلی- مربی مجیری چنین می‌داند: ما سه برادر هستیم که سال ۸۳ از ژیمناستیک وارد ووشو شدیم. اوایل سنتی کار می‌کردیم و بعد به فرم‌های مسابقاتی روی آوردیم، بچه‌ها را از ژیمناستیک وارد ووشو می‌کردیم و سه نفری به هم کمک می‌کردیم و این باعث پیشرفت ما می‌شد. رقابت شاگردان ما سه برادر باعث می‌شد که روز به روز بچه‌ها پیشرفت کنند. اجرای فرم شاگردان ما در ایران یک سبک شده است، وقتی شاگردان ما جایی فرم می‌زنند، متوجه می‌شوند که او شاگرد ما است. بسیاری از تالوکاران ایران از سبک ما تقلید می‌کنند و تحت نظر من و برادرانم تمرین می‌کنند. وقتی هئیت ما سالن اختصاصی داشت، از استان‌های دیگر مثل کرمان، مازندان و... برای تمرین به خمینی شهر می‌آمدند. حتی بعضی از ووشوکاران از استان‌های دیگر محل سکونتشان را به اصفهان منتقل می‌کردند تا بتوانند در خمینی‌شهر تمرین کنند. در حال حاضر تیم ملی ووشو در بخش بانوان و آقایان تحت تاثیر خمینی‌شهر است. »

سه بردار گلی حتی همسرانشان را در سالن فعال می‌کنند و خانوادگی شروع می‌کنند به کشف استعدادها و بازیکن‌سازی. از بچه‌های ژیمناستیک تست می‌گیرند و آن‌ها که مستعد هستند را راهی ووشو می‌کنند.

گلی می‌گوید: آن زمان یک سالن از شهرداری در اختیار هئیت ووشو بود که کل روز در آن مشغول به تمرین و فعالیت بودیم. شهرداری بعد آن سالن را به مزایده گذاشت و از دست ما خارج شد. فدراسیون به دلیل تعداد بالای قهرمانان تیم ملی به ما فرش تالو داده بود که آن را در سالن شهرداری پهن کرده بودیم، بعد از آن که برای ادامه تمرین به سالن خصوصی رفتیم با توجه به شرایط آنجا نمی‌توانستیم آن فرش را نگه داریم و به همین دلیل آن را به استان برگردانیم.

مصطفی گلی دلیل انتخاب ووشوکاران را از بین ورزشکاران ژیمناستیک شباهت حرکات نمایشی این دو رشته عنوان می‌کند و می‌گوید: سرعت، انعطاف و استایل بدنی، فاکتورهای مهم در این رشته است.

محمدعلی مجیری که مدتی است از مسابقات جهانی بازگشته، با وجود برگزاری مراسم تجلیل مسئولان شهرستان، اما هنوز مسئولان استان از وی و دیگر قهرمانان استان تجلیل نکرده‌اند و علت آن را نبود خواهران منصوریان در ایران عنوان کرده اند.

مربی مجیری از مشکلات مالی هئیت ووشو می‌گوید و اینکه این هئیت درآمد مالی چندانی ندارد «برای ورزش قهرمانی نمی‌توانیم کمیت را فدای کیفیت کنیم و تعداد زیادی را ثبت‌نام کنیم. نمی‌توانیم شهریه‌های هنگفت از بچه‌ها بگیریم. کسی هم حاضر نیست که در این رشته سرمایه‌گذاری کند و بیشتر روی رشته‌هایی مثل فوتسال و فوتبال سرمایه‌گذاری می‌کنند. »

• رابطه درس و ورزش

ورزش کردن به صورت حرفه‌ای همزمان با درس خواندن کار سختی است. محمدعلی هم طی این سال‌ها سعی کرده که با تنظیم کردن زمان بتواند درس و ورزش را در کنار هم انجام دهد. بعد از مدرسه به باشگاه می‌رود و حتی گاهی شده تا شروع تمرینش همانجا خوابش می‌برد. بعد تمرین در خانه تلاش می‌کند از درس عقب نماند و تاکنون هم موفق بوده است، اما امسال که در زمان امتحانات در مسابقات بود، نتوانست در امتحانات شرکت کند و آموزش و پرورش هم حاضر نشد که از وی امتحان بگیرد، تا جایی که مجبور شده به کلاس‌های شبانه برود تا بتواند در دانشگاه اصفهان تحصیلات خود را در رشته تربیت بدنی ادامه دهد.  

مسابقات آسیایی و مسابقات جهانی مسابقات مهمی است که محمدعلی خود را برای حضور در آن‌ها آماده می‌کند. گلی در مورد سلسله مراتب برگزاری مسابقات انتخابی از استانی تا کشوری برای هر بار شرکت در مسابقات برون مرزی می‌گوید: اگر مسابقات به این نحو برگزار نشود، قطعا ورزشکار یا قهرمانی که سال اول ملی‌پوش می‌شود، اگر رقیبی نداشته باشد، افت می‌کند. فدراسیون باید استعدادهای مختلف را شناسایی کند. بهترین قهرمانان دنیا نیز شامل این قانون بوده‌اند.

• نتایج خوبم از فرم شمشیر است

فرم مورد علاقه این قهرمان جهان، چوب است، اما نتایج خوبی که تاکنون کسب کرده همه از فرم شمشیر است. او می‌گوید: داوران اکثرا فرم شمشیر را برای آن می‌پسندند که سرو صدایی بیشتری دارد و در آن می‌توانند اعمال قدرت بیشتری داشته باشند، البته در هر مسابقه به گونه‌ای خاص امتیازدهی می‌شود.

مجیری در مورد کرسی‌های ایران در ووشوی جهان و تاثیری که در نتایج تیم ایران داشته، می‌گوید: در رشته ساندا ما کرسی‌های جهانی خوبی داریم. پورغلامی سرداور می‌نشینند و علین ژاد رئیس فدارسیون امسال در مسابقات شانگهای مسئولیت نظارت بر مسابقات را داشتند، اما در بخش تالو کرسی چندانی نداریم.

• ووشو ورزش ملی چین، کشتی وزش ملی ایران

مصطفی گلی یکی از ویژگی‌های مسابقات چین را استقبال زیاد مردم می‌داند و می‌گوید: در چین ووشو ورزش اول مملکتشان است، ۵۰۰ میلیون نفر در این کشور ووشو کار می‌کنند که ۱۷۰ میلیون نفر آن‌ها به صورت حرفه‌ای این ورزش را دنبال می‌کنند. سطح مسابقات داخلی چین از مسابقات جهانی نیز بالاتر است. چین تلاش می‌کند تا ووشو وارد المپیک شود، اما آمریکا با این موضوع مخالفت می‌کند، چون می‌دانند که مدال‌های زیادی نصیب چینی‌ها می‌شود. در ایران کشتی، ورزش ملی ماست و استقبال بیشتری از آن می‌شود. ایران در حال حاضر در جایگاه دوم ووشو دنیاست، خصوصا در بخش ساندا و امسال هم که مجیری این مدال را گرفت، نگاه فدراسیون به بخش تالو تغییر کرد.

• تنها خواسته‌ام، ملاقات با رهبری است

محمدعلی مجیری در هر دوره از مسابقات جهانی که مدالی گرفته آن را تقدیم رهبر معظم انقلاب کرده است، «در مسابقات بلغارستان در رده نوجوانان مدال طلا گرفتم و آن را تقدیمِ حضرت آقا کردم. کسب مدال طلای مسابقات چین در رده بزرگسالان خیلی سخت بود و از همان ابتدا با این نیت شروع به تمرین کردم که اگر طلا گرفتم آن را تقدیم حضرت آقا کنم. این طلا در تالوی ایران با ارزش ترین مدال است و بعد از المپیک دومین مدال با ارزش دنیا محسوب می‌شود. من ارادت ویژه‌ای به مقام معظم رهبری دارم و تنها خواسته‌ام ملاقات با ایشان به صورت شخصی است». 

•  در شوک طلای محمدعلی هستم

مربی محمدعلی مجیری به مشکلات سر راه ورزش قهرمانی اشاره می‌کند و می‌گوید: بعضی از بچه‌ها فکر می‌کنند باید سریع نتیجه بگیرند. محمدعلی بعد از مسابقات آسیایی نونهالان تا دو سال در مسابقات کشوری اول می‌شد، اما برای انتخابی تیم ملی خط می‌خورد. می‌گفتند، فیزیک بدنی‌اش برای این ورزش مناسب نیست، حتی دوماه به خاطر برخوردهایی که با او شده بود، ورزش را کنار گذاشت، اما دوباره با اراده‌ای قوی‌تر برگشت. این اراده و برنامه حتی برنامه تغذیه محمدعلی را تحت الشعاع قرار داده است. به عنوان مثال حدود ۷ سالی است که برنج نخورده اما بالاخره با تلاش توانست خود را ثابت کند. هیچ دوره‌ای نبوده که اعزام شود و مدال‌آوری نکند. هنوز در شوک طلای محمد علی هستم.